Een kennis met ASS en zijn drie vrienden die het volgens hem "niet erkennen, maar wel hebben” hebben een nieuw woord bedacht; "Schreem".
Schreem is het gevoel wat je hebt als je sarcasme niet snapt. Een combinatie van schroom en schaamte (shame). Ik moet t zo nodig meteen ontleden: ik schaam me? Ik durf het niet goed laten zien? En ook niet na te vragen ? Zeg ‘t maar. Het is in ieder geval een gevoel dat je zo diep kunt voelen dat het zijn eigen woord verdient, vinden ze. Voor hen is de betekenis dus ook logisch. Wat maar weer bewijst dat a: iemand met autisme gevoelens heeft
(ja, er zijn er nog steeds die denken van niet), b: iemand met autisme zeker wel iets doorheeft van sarcasme, c. aan zelfreflectie doet en d. zeer creatief kan spelen met taal. En dan snap ik het maar niet helemaal. Het gaat hier niet om mij. Schreem it is.
